کتاب «نفت ایران، عامل یا مانع توسعه؟» که به قلم دکتر حسین شیخ زاده به رشته تحریر درآمده است ، توسط شرکت سهامی انتشار ، در 300 صفحه چاپ و روانه بازار کتاب شده است.

این کتاب آثار نفت بر شاخص های توسعه اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران را از دهه 1320 تا سال 1390مورد بررسی قرار داده است .منظور از نفت هم ساختار های ناشی از اقتصاد نفتی است و هم در آمد نفت. نفت ایران متغیری است که می توان آثار آنرا در همه ابعاد زندگی اجتماعی ایرانیان مشاهده کرد. اما در مورد نقش نفت در توسعه یا عقب ماندگی ایران افراط و تفریط شده است و نظریه های کلی با دید مثبت و منفی ارائه شده است این اظهار نظرها عمدتاً بر پایه ی تعمیم نظریه هایی مانند دولت رانتیر صورت گرفته است . در این کتاب به منظور خودداری از قضاوت کلی و غیر مستند، بر اساس آمار و ارقام موجود ( عمدتاً آمار رسمی) تغییرات شاخص های توسعه همزمان با کاهش یا افزایش درآمد نفت مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس نتایج بررسی ها ، نفت ایران در ابعاد مختلف توسعه آثار گوناگون داشته است. حتی در یک بعد از توسعه مانند توسعه  اقتصادی نیز تاثیر نفت یکسان نبوده است؛ به عنوان مثال درآمد نفت باعث افزایش تولید ناخالص ملی ( به عنوان یکی از شاخص های کمّی توسعه اقتصادی) شده است اما تاثیر آن بر شاخص «رفع نابرابری» که یکی از شاخص های کیفی توسعه اقتصادی است ، منفی بوده یعنی نابرابری را افزایش داده است.