خلاصه مقاله:

يكي از راهكارهاي مهم جهت كاهش ميزان گازهاي گلخانه اي در اتمسفر، تزريق و ذخيره سازي اينگازها در سازندهاي زير زميني مي باشد. درك صحيح از مشخصه تراوايي نسبي چنين سيستم هايي كمكشاياني در تعيين تزريق پذيري گاز و مهاجرت آن و مبناي توصيف حركت دو يا چند فازي سيالات درمحيط متخلخل قرار مي گيرد. در اين مطالعه به بررسي تاثير دما و فشار بر پارامتر تراوايي نسبي بر روينمونههاي سنگي گرفته شده از مخزن كانديدا جهت تزريق در منطقه عسلويه پرداخته شد. آزمايشات بهروش جابجايي غيريكنواخت و در فشارهاي مختلف و تحت دماي 25 و 60 درجه سانتيگراد طي فرآيندسيلابزني با گاز انجام گرديد. تحليل دادهها به روش ترسيمي Jones و Roszelle صورت گرفت و پساز محاسبه تراوايي هاي نسبي و رسم نمودارهاي مربوطه به بررسي اثر فشار و دما بر منحني هاي تراوايينسبي و به تبع آن بر ميزان ذخيره سازي گاز پرداخته شده است.نتايج آزمايشها نشان مي دهد كه باافزايش فشار ميزان تراوايي نسبي گاز افزايش مي يابد. افزايش تراوايي نسبي گاز با افزايش فشار در واقعبيانگر افزايش تزريق پذيري نمونه و دستيابي به ذخيرهسازي بيشتر گاز مي باشد. همچنين مشاهدهگرديد كه با افزايش دما ميزان تزريق پذيري گاز و به تبع آن ميزان ذخيره سازي گاز دي اكسيد كربنكاهش مي يابد. در ادامه آزمايشات فشار تزريق بهينه به منظور دستيابي به بيشترين ميزان ذخيره سازيگاز دي اكسيد كربن در نمونه هاي گرفته شده از ميدان كانديدا تعيين گرديد . دادههاي تراوايي نسبياندازه گيري شده تحت شرايط مخزن طراحي فرآيند ازدياد برداشت و ذخيره سازي گاز دي اكسيدكربن راتسهيل مي كنند.

نويسند‌گان:

كلمات كليدي:

ذخيره سازي- تراوايي نسبي- دي اكسيد كربن- فشار- دما